Οξύρρυγχος Σιβηρίας στο Δέλτα Έβρου
Στις 4 Φεβρουαρίου 2015 ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Έβρου ενημερώθηκε για τη σύλληψη ενός οξύρρυγχου από ερασιτέχνη ψαρά στο Δέλτα του Έβρου όπως αναφέρεται στο evros-delta.gr. Ο οξύρρυγχος μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του Φορέα όπου και τοποθετήθηκε σε δεξαμενή. Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας, έγινε η αναγνώριση του είδους, το οποίο προσδιορίστηκε ως Acipenser baerii (Οξύρρυγχος της Σιβηρίας).
Το συγκεκριμένο είδος καλλιεργείται σε μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή της Βουλγαρίας, από όπου φαίνεται να έχει διαφύγει. Ο οξύρρυγχος μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Αλιευτικής Έρευνας και τοποθετήθηκε σε ενυδρείο. Το ψάρι είναι ιδιαίτερα ζωηρό και δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει οποιαδήποτε παθολογικά προβλήματα. Οι οξύρρυγχοι (γένη: Acipenser και Huso) είναι αρχέγονα μεγαλόσωμα ψάρια, μεταναστευτικά που ζουν στη θάλασσα κι αναπαράγονται στα ποτάμια.
Εξαιτίας του περίπλοκου βιολογικού τους κύκλου (άνοδος και κάθοδος ποταμών), σχεδόν όλα θεωρούνται ως απειλούμενα είδη και πολλά εθνικά και διεθνή προγράμματα έχουν ως στόχο τη διάσωσή τους. Ο ποταμός Έβρος αποτελούσε την τελευταία περιοχή αλιείας του ενδημικού είδους Acipenser sturio στην Ελλάδα. Η αλιεία του είδους στην περιοχή μπορούσε να συντηρήσει μια μικρή βιομηχανία κονσερβοποίησης χαβιαριού, η οποία μέχρι την δεκαετία του 1960 παρήγαγε 90-120 κιλά χαβιάρι ετησίως. Το 1980 αλιεύθηκε μόνο ένα ώριμο θηλυκό όπως καταγράφηκε από τον Αλιευτικό Συνεταιρισμό Αλεξανδρούπολης.
Ο οξύρρυγχος Σιβηρίας
Η εκτροφή του οξύρρυγχου Σιβηρίας, είδους που έχει ταξινομηθεί ως ευάλωτο στον κόκκινο κατάλογο της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων (IUCN), αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970 στην πρώην ΕΣΣΔ. Την ίδια ακριβώς εποχή εισήχθησαν στη Γαλλία οι πρώτοι εκπρόσωποι του είδους, στο πλαίσιο ενός προγράμματος επιστημονικής συνεργασίας. Ο οξύρρυγχος Σιβηρίας επιλέχθηκε συγκεκριμένα διότι ο κύκλος αναπαραγωγής του συγκαταλέγεται μεταξύ των συντομότερων της οικογένειας (7 έως 8 έτη αντί για 15) και διότι ζει μόνο στο γλυκό νερό, σε αντίθεση με τα άλλα στουριόνια που μετακινούνται από τη θάλασσα στα ποτάμια και αντίστροφα …
Πηγή: www.lifo.gr
